Eindelijk einde aan tweederangsstatuut arbeiders.

Het compromis van de minister dat ondertussen ook door de regering is goedgekeurd, is vandaag uitgebreid toegelicht en besproken op het Nationaal Comité van het ACV.

Het ACV stelt vast dat de onomkeerbare bocht naar één gemeenschappelijk statuut ingezet is. Met als speerpunten het afschaffen van de carensdag en de eenmaking van de opzegtermijn én met uitzicht op een oplossing voor de andere discriminaties tegen 1 januari 2014. Aan het tweederangsstatuut van de arbeiders komt dus eindelijk een einde. Cruciaal voor het ACV is dat dit gebeurd met respect voor de in het verleden opgebouwde individuele rechten én met een compensatieregeling voor de achterstand die arbeiders opliepen.

Deze operatie gaat samen met een zeer vergaande vereenvoudiging: de zes verschillende regelingen voor opzeg op basis van vijf criteria verdwijnen. En maken plaats voor 1 regeling op basis van alleen maar anciënniteit. Zoals het ACV al sinds 2008 voorhoudt. Bovendien is er ook geen plafond in de opzeg ingebouwd. En komt er een fijnmaziger opbouw van de opzeg in weken per jaar.

Het ACV stelt in het compromis ook een aantal tekortkomingen vast: de vertraagde opbouw van de opzeg na 20 jaar anciënniteit. En de inspanningen voor het vinden van een nieuwe job die eenzijdig aangerekend worden op de opzeg van de ontslagen werknemer.

Duidelijk is ook dat er de komende maanden nog heel wat werk door parlement, regering en sociale partners (in NAR en in de sectoren) moet verzet worden. Want het compromis is een tekst op hoofdlijnen.

Het ACV zal er bij de verdere invulling over waken dat de ingeslagen richting niet ten koste gaat van budgettaire evenwichten: een fiscale gunstbehandeling van provisies voor het sociaal passief kan niet, het zijn eerder bedrijven die jobs creëren die moeten geholpen worden. Het ACV stelt ook heel duidelijk dat uitzonderingsregimes met een verkorte opzeg strikt moeten beperkt worden tot bepaalde activiteiten en zoveel als mogelijk als overgangsmaatregel naar het nieuwe systeem moeten beschouwd worden. Bovendien moeten sectoren en bedrijven het fundamentele recht blijven behouden om een beter ontslagregeling te onderhandelen. Want wie het sociaal overleg belangrijk vindt, moet het ook respecteren.